سیستم‏‌‌های برنامه ریزی منابع سازمانی به عنوان یکی از تحولات مهم در دنیای فناوری اطلاعات و همچنین محبوب‌ترین استاندارد نرم افزار کسب و کار در دهه گذشته پذیرفته شده اند.
برنامه ریزی منابع سازمانی به عنوان چارچوبی برای سازماندهی، تعریف، و استاندارد کردن فرآیندهای تجاری لازم برای طراحی و کنترل کاری سازمان بهطوری که سازمان بتواند از دانش داخلی خود برای یافتن مزیت‏‌‌های خارجی استفاده کند، تعریف می‌کند.
سیستم کامل باید بتواند به فرآیندهای تجاری‌ای که در مناطق دیگر کارکردی قرار دارند خدمات دهد- مالی و حسابداری، منابع انسانی، حقوق و دستمزد، و فروش/ بازاریابی، و غیره.
هدف ما در این مقاله شناسایی سیستم‏‌‌های برنامه ریزی منابع سازمانی و نحوه پیاده سازی آن در سازمانها و همچنین عوامل ریسک برنامه ریزی منابع سازمانی می‌باشد در سال­های اخیر سیستم­‏‌‌های برنامه­ ریزی منابع سازمان( ERP) مورد توجه سازمان­‏‌‌های ایرانی قرار گرفته است و بسیاری از سازمان­های بزرگ کشور، پروژه­‌‌هایی را برای انتخاب و پیاده­ سازی ERP اجرا کرده­اند.
عوامل ۲۶ گانه موفقیت، هم در مقایسه با یکدیگر و هم در قالب محور اصلی خود( یکی از محورهای چهارگانه) مورد رتبه­ بندی قرار گرفته و اولویت( میزان تقدم و تاخر) آن­ها مشخص شده است؛ به‌نحوی­ که ۷ عامل از اولویت A( ضرورت توجه در فاز مقدماتی یا تصمیم به استقرار پروژه )، ١۳ عامل از اولویت B( ضرورت توجه در فاز طرح­ ریزی پروژه) و ۶ عامل از اولویت C( ضرورت توجه در فاز اجرای پروژه به ­صورت عملیاتی) برخوردار بوده­اند.
سازمان‌ها سیستم‌های برنامه‌ریزی منابع سازمانی را به‌منظور ارتقا بهره‌وری عملیاتی و اثربخشی کسب‌وکار اجرا می‌کنند.
سیستم‌های برنامه ریزی منابع سازمان با در اختیار داشتن طیف وسیعی از کارکردها و بهره‌برداری از بهترین تجارب، عرصه جدیدی از کاربرد علم و فناوری و انجام بهینه فعالیت‌ها در هر بنگاه اقتصادی را فراهم ساخته‌اند.
اگرچه در کشور ما اجرای بهترین تجارب دشواری‌های فراوانی دارد ولی می‌توان با درک آنها، راه را برای بهبود فرایندهای عملیاتی و مالی به‌گونه‌ای فراهم کرد که با ترویج تفکر فرایند‌محور، ارزش‌افزوده بیشتری نصیب بنگاه‌های اقتصادی شود.

منبع :  سیستم برنامه ریزی منابع سازمانی