مدیریت دانش یعنی فرآیند استفاده خلاق، موثر و کارآمد از کلیه دانش و اطلاعات در دسترس سازمان به نفع مشتری و در نتیجه به سود خود سازمان و یا به عبارت دیگر فرآیند تبدیل دانش ضمنی به دانش کاربردی.
مدیریت دانش رویکرد نظام مند خلق، دریافت، سازماندهی، دستیابی و استفاده از دانش و آموخته‏‌ها در سازمان است که در سازمانهای آموزشی به بهبود تصمیم گیری، انعطاف پذیری بیشتر، کاهش بار کاری، افزایش بهره وری، ایجاد فرصت‏‌‌های جدید کسب و کار، کاهش هزینه، و بهبود انگیزه کارکنان کمک می‌کند.
مدیریت دانش یکی از ابزار‏‌ها برای مقابله با مسایل جاری سازمان و موضوع مهمی است، زیرا به مهم‌ترین سرمایه ارزشمند سازمان یعنی سرمایه فکری( Intellectual capital) مربوط می‌شود.
مدیریت دانش جدید نامی است برای مباحث، مدل‌ها و اقدام‌هایی كه موجب گسترش قلمرو مدیریت دانش در تسهیم، انتشار و بازیابی دانش و نیز آموزش و یكپارچه‌سازی دانش سازمانی بهطور جمعی( مانند تولید یا ایجاد دانش) می‌شود.
ایده‏ی مدیریت دانش جدید براساس تحلیل مك الروی( ١۹۹۹) درباره‏ی دو نوع از توجهات بنیادی مدیریت دانش مطرح گردید.
مك الروی( با وام گرفتن مفهوم عرضه و تقاضا از اقتصاد) از یك‌سو به یكپارچگی دانش، به عنوان مدیریت دانش، در سمت عرضه توجه می‌كند؛ زیرا وی چنین فرض می‌کند كه دانش در سازمان موجود است و مسیله مدیریت دانش، در اختیار قرار دادن دانش موجود در دسترس افراد مناسب در زمان مناسب است.
از سوی دیگر مک الروی ایجاد دانش را به عنوان سمت تقاضای مدیریت دانش نیز معرفی می‌كند؛ زیرا فرض بر این است كه دانش باید در پاسخ به تقاضاهای موجود تولید شود و این افراد هستند که خود باید تقاضا برای تولید دانش را سازماندهی كنند و ساختارهایی را ایجاد نمایند كه در برآورد این تقاضا موفق عمل كند؛ در حالی كه ابتدا، چه در تیوری و چه در عمل تنها به سمت عرضه‏ی مدیریت دانش توجه می‌شد( نسل اول مدیریت دانش ). در سال‌های اخیر نگرشی گسترش یافته كه هر دو سمت عرضه و تقاضا را دربرمی‌گیرد.
ایجاد صنعت اغلب با سطوح پایین بهره‌وری وابسته است، یکی از دلایل مد نظر برای مدیریت دانش ضعیف از ایجاد اشتباهات در یک پروژه، اغلب دوباره در پروژه‌های آینده تکرار شده‌اند.
مدلسازی ایجاد اطالاعات( BIM) یک فناوری است که باعث ایجاد یک تغییر پارادایم در صنعت تاسیس، مهندسی و معماری( AEC) است.

منبع :  مدیریت دانش